Zostajemy w Niemczech. I okolicach.
Z okolic Niemiec - a konkretnie z Luksemburga - pochodzi bowiem Francesco Tristano, którego utwór "Ground Bass" został zremiksowany przez Brandt Brauer Frick Ensemble, pochodzący - no właśnie - z Niemiec. Sam Tristano należy do stosunkowo młodego nurtu zakładającego spojrzenie na klasyczną metodę kompozycji przez pryzmat muzyki elektronicznej (proszę nie mylić tego z reinterpretowaniem klasyki za pomocą elektroniki - to czynił już dobrych kilkadziesiąt lat temu m.in. Isao Tomita). Dla poszukiwaczy - wśród muzyków pokrewnych Luksemburczykowi wymienić można choćby Emikę (mam na myśli głównie ostatnią płytę), zespół Ronin (ale nie ten singapurski, tylko ten grający pod przewodnictwem Nik Bärtscha), czy właśnie Brandt Brauer Frick Ensemble.
Muzyka Tristano sama w sobie już wznosi się na wyżyny artyzmu, więc przepuszczona dodatkowo przez kreatywność niemieckiego tercetu brzmi niewiarygodnie wręcz dobrze. Pozorne dysonanse tworzą tu piętrową budowlę harmonii, podbudowaną głębokimi dźwiękami wydawanymi przez sekcję rytmiczną, a zwieńczoną pianistycznym geniuszem. Gorąco polecam pokręcić się w muzycznej dzielnicy, zabudowywanej stopniowo przez naszych dzisiejszych gości.
Ocena: 9/10
Już jutro: Fink
Z okolic Niemiec - a konkretnie z Luksemburga - pochodzi bowiem Francesco Tristano, którego utwór "Ground Bass" został zremiksowany przez Brandt Brauer Frick Ensemble, pochodzący - no właśnie - z Niemiec. Sam Tristano należy do stosunkowo młodego nurtu zakładającego spojrzenie na klasyczną metodę kompozycji przez pryzmat muzyki elektronicznej (proszę nie mylić tego z reinterpretowaniem klasyki za pomocą elektroniki - to czynił już dobrych kilkadziesiąt lat temu m.in. Isao Tomita). Dla poszukiwaczy - wśród muzyków pokrewnych Luksemburczykowi wymienić można choćby Emikę (mam na myśli głównie ostatnią płytę), zespół Ronin (ale nie ten singapurski, tylko ten grający pod przewodnictwem Nik Bärtscha), czy właśnie Brandt Brauer Frick Ensemble.
Muzyka Tristano sama w sobie już wznosi się na wyżyny artyzmu, więc przepuszczona dodatkowo przez kreatywność niemieckiego tercetu brzmi niewiarygodnie wręcz dobrze. Pozorne dysonanse tworzą tu piętrową budowlę harmonii, podbudowaną głębokimi dźwiękami wydawanymi przez sekcję rytmiczną, a zwieńczoną pianistycznym geniuszem. Gorąco polecam pokręcić się w muzycznej dzielnicy, zabudowywanej stopniowo przez naszych dzisiejszych gości.
Ocena: 9/10
Już jutro: Fink
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz